Sevgili çocuklar bugün
sizlere değerli halk ozanımız Âşık Veysel’i anlatmak istiyorum.
Âşık Veysel 1894
yılında Sivas’ın Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde dünyaya gelmiş.
Veysel’in iki kız kardeşi
o yörede yaygınlaşan çiçek hastalığına yakalanarak vefat etmiş.
Veysel yedi yaşına
geldiği zaman bu hastalık yüzünden iki gözünü kaybetmiş.
Bakın kendisi bu olayı
nasıl anlatmış:
“Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu
giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün
çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım.
Çiçeğe yakalanmıştım... Çiçek zorlu geldi. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ
gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma
zindan.”
Babası oyalanması için
ona bir bağlama almış.. Veysel önce başka ozanların eserlerini çalmaya başlamış. Sonra
yurdu dolaşmaya başlamış. Köy Enstitülerinde saz hocalığı yapmış.
Veysel’in eserlerinde
yaşama sevinciyle hüzün iç içedir. Kullandığı dil akıcı ve yalındır. Şiirleri, “Deyişler”,
“Sazımdan Sesler”, “Dostlar Beni Hatırlasın” isimli kitaplarda toplanmıştır.
Veysel’i 1973 yılının
Mart ayında akciğer kanserinden kaybettik.
Âşık Veysel ‘Âşık
Geleneğinin’ son büyük temsilcilerindendir.
Metin: Sibel Unur Özdemir
Fotoğraflar: İnternet
Hazırlayan: Çocuk Yazını Kulübü
NOT: Çalışmalarımız izinsiz kullanılamaz. Ancak sitemiz adresini
kaynak göstererek kullanabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder